nighthood roamings

در پرسه زنی های شبانه (بعد از سات 12:00) من در ساوه نکات زیر توجه ام را جلب کرد :

یکی از معدود اتفاقاتی که جماعت ساوه ای (که به شدت از فقر رفتار مدنی و حاکی از فرهنگ قوی و همچنین مبتنی بر شناخت از جهان پیرامون رنج می برند (آیا واقعا رنج میبرند ؟ آیا کمبود آنرا خود نیز احساس می کنند یا فقط به دید ناظر به ظاهر متفکر فقیرند؟)) را دور هم جمع می کند تا فعالیتی جمعی را به انجام برسانند ، انتخابات شوراها است . شاید یکی از دلایل آن هنوز پابرجا بودن رفتار های قبیله ای در این شهر هم جوار بزرگترین شهر صنعتی کشور (کاوه ) باشد . متاسفانه تنها اتومبیل هایی آگهی های تبلیغاتی همشهریان (و شاید خودشان) را بر پشت شیشه و بر روی درها خود دارند که از جانب رانندگان دیگر و عابرین پیاده انتظار هرگونه آرتیست بازی و قیقاج رفتن از آنها می رود . و با تاسفی چندین باره تر به غیر از معدود وانت بارهایی که شاید رانندگان آنها ندانند که انتخابات شوراها در پیش رو است یا مجلس ، اکثر قریب به اتفاق این اتومبیل ها جزو گران قیمت ترین اتومبیل ها و از ابزار نمایش اقتدار اقتصادی جماعت ساوه ای است . فارغ از هزینه ای که شهر داری ساوه برای پاکیزه کردن در و دیوار شهر بعد از انتخابات (اصولا آیا همچین فعلی به مرثه ظهور خواهد رسید ؟ وقتی که هنوز برگه های تبلیغاتی قبل از سال 83 به روی مبارکمان چشمک می زنند ؟!) متحمل می شود ، اصولا چه اجباری برای کاندید شدن این خیل عظیم .... ، نه این سوال را نمی پرسم ، برای فعالیت این خیل عظیم" لمپن ها ی تسبیح به دست پاشنه کفش خوابیده" در ستاد های انتخاباتی تا بعد از نیمه های شب است ؟ چطور .قتی که هیچ واحد صنفی-تجاری در پایتخت قانونا نمی تواند بعد از نمیه شب فعالیت داشته باشد ، ستاد های انتخاباتی شهر ساوه حتی ساعت یک بامداد مملو از این همه فعال عرصه های اجتماعی شود . فعالین که بدون شک چند کلاس بیشتر سواد ندارند ؟

هیچ خرده ای بر دوستان تسبیح به دستمان نیست ، در حقیقت در تمامی اعصار ، جوامع شامل طبقاتی بوده است که رفتار و عقاید هر فرد ، بیانگر عضویت خواه خود خواسته و خواه ناخواسته وی در آن طبقات بوده است . وظیفه راهبرندگان جامع (و البته تنها دستمایه و ابزارشان نیز) هدایت توده ها و جلو گیری از به بیراهه رفتن آنها است . در جامعه ای که توده ها عمدا توسط سردمداران به بیراهه کشانده می شوند تا از این راه کور سوی امیدی به نجات ، تبدیل به یاس روز افزون شود حکم چیست ؟

جالب آنکه توده ها (ی ذاتا بی شکل و هدف) خود از این بازیچه قرار داده شدن راضی و شادمان هستند و تا پاسی از شب از ارج موهومی که به فعالیت اجتماعیشان نهاده شده است ، پاسداری می کنند ..

متاسفانه دیوار های روستایی روستای آرام و خلوت ما ، نورعلیبک نیز از موج پرشور انتخابات شما شهروندان شهر در امان نمانده و مزین به زینت برگه های انتخاباتی آغشته به سریش گشته است . تنها برای نشان دادن گواه بر ادعایم ، به چهره ی دوست داشتنی و غیور این یگانه دلاور مرد ساوه ای ، امیر حسین علیخانی نگاه بی اندازی. هیچ لازم به توضیح نیست که ایشان نمونه ی کامل و بی عیب و نقص بزرگترین "شر خر" ساوه می باشند که هم اکنون نیز به لباس کاندیداتوری ملبس شده اند . از ایزد منان مراتب کمال و پیروزی وی در انتخابات پیش رو را مسئلت می داریم ( انا الله خیر الحافظین ، یعنی اینکه خدا خودش به دادمون برسه که اگه این بره شورای ساوه ، بیچاره می شیم .)